სიყვარული? არა რაღაც უფრო მეტი (თამუნა)

შიმშილისაგან უკვე მთელი სხეული დამიუძლურდა, კუჭის მუდმივი წვა უკვე გონებაზე გადადის. მაგრამ ეს არაფერი ყურადღებადაც არ ღირს როცა ვუყურებ ,რომ ჩემს პატარას რძე არ ყოფნის პური არ აქვს ,გულს მიღრღნის იმის გაფიქრება რომ 1 წლის ბავშვს შიმშილისაგან სხეული დაუსუტდა .ლოყები ჩაუვარდა და თვალებში შუქი ჩაუქვრა. აღარ შემიძლია სახლში მთელი დღით უსაქმოდ ყოფნა ,სიცივეში , ამ უბედურებაზე ფიქრი , როგორ გამოვკვებო ცოლშვილი,ყველაფერზე ვიფიქრე  ქურდობაზე,ყაჩაღობაზე ,სამუშაოს უკვე 1 წელია ვეძებ , გამოჩნდება ხოლმე 1-2 დღიანი და მორჩა.როგორ ვოცნებობ ჩემს პატარას სათამაშო ვუყიდო ,მისი ლაღი ღიმილი ისევ დავინახო,მინდა სახლში ბეჭებ გამართულმა შევიდე მეუღლე გაღიმებული შემომეგებოს და ჩემი პატარას სიცილი ექოდ გაისმას თბილკედლებში,მადლობელი ვარ უფლის რომ გამომიგზავნა ისეთი გამგებიანი და კეთილი ადაამიანი როგორიც ჩემი ცოლია ,ერთხელაც არ დაუწუწუნია, უსიტყვოდ უძლებს ჩვენს გაჭირვებას, მწარე ღიმილით მხვდება, და ცდილობს ლაღად გამიღიმოს, თვალებში ცხოვრების სიმწარე აღწერია,

არა რადაც არ უნდა დამიჯდეს ჩემს გაყინულ კედლებს სითბო უნდა დავუბრუნო…

ოო რა სულელი ვიყავი,ღმერთო. ეს როგორ ჩავიდინე,სასიკვდილოდ გავწირე ცოლშვილი. რამდენიმე პურის და საკვების მოპარვისათვის 2 წელიმომისაჯეს,იქნებ გაჭირვებას ვერ გაუძლოს და მის მდიდარ მშობლებთან წავიდეს ,ნეტა  სხვა არ შეუყვარდესს..ოო რა ეგოისტი ვარ ღმერთო გთხოვ დაეხმარე ჩემს საყვარელ ადამიანებს, ღმერთო შენ ხომ იცი ,რომ მე მხოლოდ ოჯახის გადარჩენა მინდოდა , სასოწარკვეთილებაში ჩავარდნილს აღარ ვიცოდი რა გამეკეთებინა

უკვე რამდენიმე თვე გავიდა, ჩემს სანახავად არ მოსულა,როგორ მენატრებიან ,ნეტა რაიმე ხომ არ დამართნიათ?ღმერთო ბედნიერად მიმყოფე ჩემი ანგელოზები,ჩემი ვაჟკაცი .როგორ მინდოდა სპორტში მეტარებინა , დავალებების დაწერაში დავხმარებოდი ,მისი ბედნიერი სახისათვის მეცქირა,რამდენიმე თვეა თვალით არ მინახავს არცერთი ,მხოლოდ იმ მწარე და ამავე დროს ბედნიერი მოგონებებით ვსულდგმულობ.თავის მოკვლაზე უკვე ყოველდღიურად ვფიქრობ, ხშირად დგება წამი როცა მზად ვარ ეს წამებული ცხოვრება გავწყვიტო ,მაგრამ იმავწამს ჩემი პატარას თვალები და მეუღლის ღიმილი მიდგება თვალწინ და ისევ ჩემს გატანჯულ ფიქრებს ვუბრუნდები.

აქ გადარჩენისათვის მიწევს ბრძოლა,საკანი გაუსაძლისია,ყველგან ფულიანი ხალხი ბატონობს აქაც კი. თუ თავი დაუხარე დაგჩაგრავენ ,შენთვის განცალკევებასაც არ გაცლიან ,ორი დღეა კარცერში ვზივარ ატეხილი ბუნტისათვის სადაც ნორმალურს ჩემი დადანაშაულება  არც კი მოუვიდოდა  თავში . ჩემი ერთადერთი მშველელი ფურცელი და კალამია..

დღეებს კი არა წუთებს ვითვლი ,სანამ აქედან გავალ ,ჩემს ოჯახს ვნახავ ,ორი წელია ისინი არ მინახავს,ნეტა როგორ არიან ,ორი წელია მათითვსუნთქავ სულ 5 დღე დამრჩა ..4 …3…. გულს ბაგაბუგი გაუდის ,ვეღარ ვიძინებ, ღამეებს თეთრად ვათენებ …2… უკვე ოცნებად მექცა მათი დანახვა …1… ღმერთო ხვალ ჩემს უსაყვარლეს ადამიანებს ვნახავ , ჩავეხუტები ,ჩემი ცოლის კანის სინაზეს შევიგრძნობ ,და პატარა ბიჭუნას თვალებს დავუკოცნი. წუთებს ვითვლი 1256 ..1257.. 1258.. ვცდილობ არ ვიფიქრო ხვალინდელზე თორემ ალბათ გული გამისკდება ,ნელ-ნელა პულსის დათვლაზე გადავდივარ ,ისეთი აჩქარებული მაქვს  მერევა კიდეც. ვოცნებობ იმ დღეზე როცა, ციხის დიდი და ცივი კარი გაიღება და იქ ჩემი ორი ოცნება დამხვდება,ლაღი ღიმილითა და გაშლილი ხელებით..

თვალები გაფაციცებით ეძებდნენ ლაამაზ სახეებს ,გულს ბაგაბუგი გაუდიოდა,ოჯახთან ჩახუტების მოლოდინი უკვე პიკს აღწევდა , მაგრამ ისინი არ ჩანდნენ.სახლისაკენ მიმავალს უამრავი ფიქრი მიტრიალებდა თავში .ხელები მიკანკალებდა ერთი სული ქონდა საყვარელ ადამიანებს მოხვეოდა, კარები არავინ გამიღო სასოწარკვეთილებაში ჩავარდნილს არ ვიცოდი რა გამეკეთებინა ,როვა მეზობელი გამოჩნდა, დამინახა სახეზე სიბრალული გამოესახა ,ნელა დამარცვლულად  თითქოს უნდოდა კარგად გამეზარებინა მითხრა.რომ რომ ჩემი საყვარელი ადამიანი,ქალი რომლის გულსათვისაც სიცოცხლეს დაუფიქრებლად გავწირავდი 1 წლის წინ გარდაიცვალა. მუხლები მომეკვეთა ,ირგვლივ ყველაფერი დატრიალდა  დაიბუნდა,სიცოცხლემ აზრი დაკარგა.შვილი? ჩემი ბიჭი, ცრემლებ მორეულმა ვიყვირე ,სად არის ჩემი პატარა?

– შენი ნიკუშა სახელმწიფომ გააშვილა,ის კარგ ოჯახშია და ბედნიერად იზრდება,მას იქ არაფერი მოაკლდება..

რაღა აზრი აქვს ჩემს სიცოცხლეს,ვისთვისაც ვსულდგმულობდი ჩემთან აღარ არიან,მაგრამ 2 წლიანმა გამოცდილებამ მასწავლა რომ თვითმკვლელობა გამოსავალი არ  არის,მე ყველაფერს გავაკეთებ იმისათვის რომ ჩემს ცოლს ყვავილები არ დავაჭკნო გულზე, ხოლო ჩემს პატარას დავიბრუნებ,მალე როცა მექნება საშუალება ვიყო ღირსეული მამა.

ერთი ბიჭი დაიჭირეს მან პური მოიპარა

მაღაზისს პატრონმა პოლიცია მოიყვანა

სასამარტო გაიმარტა დილის  ცხრა საატზე

ბიჭი შოკში ჩაავარდა მოსამართლის მკაცრ ხმაზე

მოსამართლემ მიუსაჯა  ათი წელი მას

ეს მისი ცხოვრება ჯოჯოხეთს ხომ ჰგავს

არადა ორი წელია რაც ოჯახი  შექმნა

ბედისგან კი ასეთი ცუდი საჩუქარი შეხვდა

მის შვილს პური რომ დაგაკლდა წავიდა და მოიპარა

მის ოჯახში მივიდა და ლუკმა პური მოიტანა

რა ქნას როგორ მოიქცეს ვერ ისპოვა სამსახური

მას ხომ ერთი რამ აქვს მხოლოდ თავში ასახული

ერტი შეცდომა დაუშვა ერთი რაგაც დაა|შავა

მან თავის საქციელით მთელი ცხოვრება გაიშავა

თავისი თავი მან ჩაიგდო სასტიკ საფრთხეში

და მოექცა ის მკაცრი ძაღლების მახეში

არუნდოდა რომ მშიერი ყოფილიყო მისი ოჯახი

არუდნა რომ  ცივი იყოს მისი  შვილის ოთახი

სამსახური ვერ იშოვა დამოპარავ მოუწია მას

რადგან მისმა შვილმა არ შეხედოს პირში სხვას

მისმა შვილმაც იაროს როგორც დადის სხვები კარგად

მის შვილსაც უდნა ჩაიცვას სხვა ბავსშევბის მსვავსად

მის შვილსაც უნდა ჰგონდეს სათამაშო  მანქანა

რადგან ისიც ხომ არის სხვასავით პატარა

20:06

პატიმარი ეს სიტყვა ყველას გვესმის

მაგრამ მის აზრს ყველა ვერ გებულობს

პატიმარი ყველა სიბოროტეს ებრძვის

პატიმარი გამოსავალს ვერ პოულობს

მასაც უუნდა იყოს მის ოჯახთან ერთად

მასაც უნდა იყოს სულ ახლოს ღმერთთან

მასაც უდნა ილოცოს ხატების წინაშე

მართალი უნდა იყოს მას ღტის წინაშე

როდესაც ათი წელი გავიდა ბიჭი გამოვიდა ციხიდანმას  უხაროდა რომ წამოვიიდა იმ ცხოვრება ცივიდან

მას ეგონა დახვდებოდა ციხის კარებთან  ცოლი და შვილი

და გააგრძელდებოდა მისთვის ცხოვრება ტბილი

მაგრამ ისე არ მოხდა როგორც მას სურდა

მისხვდა რომ ის უფრო გაუბედურდა

იქეთ აქით იყურება ცრემლიანი თვალებით

ის ვერ ტკბებოდა სვაბოდის წამებით

სახლში მისვლამდე აწუხებდა მას ბევრი ფიქრი

გულში ის ფიქრობდა ნუთუ ოჯახთან ვეღარ ვიქნები

მის ტავში მხოლოდ იყო ერთი ბნელი აზრი

იქნებ ჩემს ოხას აქვს ჩემზე ბრაზი

სახლში როდესაც მივიდა, მან მისცა ზარი

მაგრამ ჩაკეტილი იყო მისი სახლის კარი

სახლში არც ცოლი არც შვილი არ დახვდა

ბიჭი კი ძალიან ცუდ საგონებელში დარჩა

ბიჭი ფიქრობდა რომ მისი ცოლი დაშორდა

შვილი წაიყვანა და სხვა კაცზე გათხოვდა

სხვა აზრს ვერ პოულობბდა უკანკალებდა ხელები

თავს მიწაზე ურტყამდა არ ემორჩილებოდა ნერვები

შემდეგ პადიეზთან მისთვის მარტო ჩამოჯდა

ამ დროს ვიგაც პატარა ქერა ბიჭი გამოჩნდა

უკან მოყვებოდა ბავშვს ერტი ლამაზი ქალი

რომელსაც ქონდა ძალიან ლამაზი შავი თვალი

ქალბა ბიჭი  რომ დაინახა წამოუვიდა ცრემლი თვალზე

ბიჭიც მაგრად ატირდა ამ გოგოს დანახვაზე

ბავჭვი ჩაიხუტა უთხრა მიყვარხარ მამი

და სულ დაუსველდა ბიჭს ცრემლით წამწამი

ბავშვმა ფოტოდან იცოდა რომ მას მამა ყავდა

ეს ბიჭი კი მის მამას ძლაიან გავდა

დედასთან მივიდა და უთხრა ეს კაცი მამას რატო გავს

ჩემი მამიკო იყოს თუ შვილი არა ყავს

ქალმალმა ბავშვს ჩაეხუტა და გაიცინა ნაზად

ბავშვს უთხრა ეს მამაა და ჩვენ ვიცხოვრებს ლაამზად

სულ ერთად ვიქნებით არასდროს არ მიგატოვებთ

მთელს ქვეყანაზე კი მხოლოდ ჩვენ ვიბატონებთ

ბიჭი ცოლს მოეხვია უთხრა ძლიე მიყვარხარ

ჩემო ცხოვრებაავ მე შენ ძალაიან მაკლიხარ

არასდროს არ მიგატოვებთ ამას მე გპირდებით

და ჩვენ სამი სამუდამოდ სუ ლერთად ვიქნებით

პ.ს მოთხრობა ჩემია ლექსი(გიორგი ბულისკერიასი) ერთობლივად დაწერილი პოსტი,იმედია მოგეწონებათ,ისე მე უფრო ბოროტი გამოვედი მაგრამ მომიტევეთ: ))