უნდა ვაღიარო ,მან მე შემცვალა

ზოგადად ვერ ვიტან როცა ამას ვამბობ მაგრამ… მან მე შემცვალა

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

როგორც კი წითელი ბლანტი მასა დავინახე  ,გონება დამიბნელდა, სხეული კანკალმა აიტანა კანკალმა ეს მასა კიდევ და კიდევვ უფრო დიდი დოზით შემეგრძნო, ეს იყო 8 წლისას როცა საკუთარ სხეულს ვვნებდი, ბოლოს კი გავაცნობიერე რომ საკუთარი თავი იმდენად მიყვარს რომ მზად ვარ სისხლის თხრია სხვისი სხეულიდან გამომდინარე შევიგრძნოო.. ჯგუფში და უბანში მუდმივ ყოჩობას მიჩვეულმა , საკუთარი ბანდა ჩამოვაყალიბე. დავხეტიალობდით 16 17 წლის ბიჭები და ვანდალურად ვაჩანაგებდით სახელმწიფოს ან კერძო პირის ქონებას. ხოლო თუ გაგვიმართლებდა სადმე მთვრალს დავითრევდით და სულის ამოხდამდე ვცემდი .ვერავინ ხვდებოდა რა მემართებოდა სისხლის დანახვისას როცა ტვინი  მიხურდებოდა და გაიძახდა კიდევ კიდევ კიდევ სისხლი. ვერავინ ხედავდა რა სიამოვნებას მანიჭებდა რბილ მუცელში ჩემი ფეხის სინქრონული შეჯახება. როგორ მსიამოვნებდა როცა ადამიანს გაუბედურებულს და დაჩანაგებულს ვხედავდი. ალბათ იკითხავ მკითხველო საიდან ამდენი აგრესია, მე გავიზარდე მოძალადე მამის და მუდმივ მტირალ დედის ხელში..

სიყვარული? ეგ რა არის. ნარკოტიკის სახეობაა? არა ჩემო მკითხველო სიყვარულისთვის ნამდვილად არ მეცალა. ერთი რაც ყველაზე მეტად მიყვარდა ფიქრი იყო , და როგორ უცნაურადაც არუნდა მოგეჩვენოთ კითხვა. გამოძინებულზე მზე რომ ლოგინში არ მაჩერებდა წიგნებში ვეფლობოდი, მერე დავჯდებოდი და საათობით ვფიქრობდი. თეორიულად სიყვარული, თანაგრძნობა , სიკეთე ვიცოდი რაციყო თუმცა ჩემ ოჯახში სადაც ყოველ საღამოს ვხედავდი როგორ აუპატიურებდა მამაჩემი დედაჩემს, სიყვარულის ზღვაში ვცურავდი. აბა საიდან უნდა მცოდნოდა რა იყო თანაგრძნობა ან სიკეთე.

ერთი ვიცოდი როცა სისხლს ვხედავდი ჩემში ეშმაკი იღვიძებდა.ეშმაკი ბოროტებისაკენ მომართული,           ერთ მშვიდ საღამოს მე და ჩემი ბანდა  ქუჩებში დავრწოდით, ოო მართლაც რომ საშიში შესახედაობისანი. გზაზე კი ვინ შემოგვეფეთა, ნაზ გამჭირვალე კაბაში შემოსილი გოგონა, მოდიოდა კიარა მოტანცაობდა,შენ კარგად მიხვდები მკითხავო რა აზრები გაგვიჩნდებოდა წამშივე და რას დავაპირებდით. მოცუნცულობდა უკანალის ქნევით , იღლიაში წიგნებ ამოჩრილი.ჩემი ბანდის წევრმა ირონიულ გაარშიყებით კითხა

-საით მიცუნცულებ გოგონი?

-თავი გამანებეთ გამატარეთ!

ხო ხო ხო ხო.როგორ მაღალ ყალყებზე დგას. გვერდიდან ვადევნებდი თვალს ამ მსვლელობას,გოგონას თლილ ფეხებს თვალი მოვაშორე, ოო ღმერთო ის მართლაც ულამაზესი იყოო… გაბმულმა კივილმა ფიქრებისაგან გამომარკვია.ბიჭები საქმეს შედგომოდნენ ..წიგნები  მიმოფანტულიყო, ნაცნობი ყდიდან ნაცნობი სურათი მიმზერდა, ამ გოოგოს გემოვნება აშკარად ქონდა..ბიჭები მიმოვყარე და გოგონას გაქცევის საშუალება მივეცი. გაოგნებულებმა შემომიტიეს თუმცა ბანდის ლიდერი ტყუილად არ ვყოფილვარ, რამოდენიმეს დასისხლიანება მომიწია სანამ გონს არ მოეგნენ..

წიგნები დარჩა ,აავიღე და სახლისაკენ დავგაზე იმათი გოდების თავი არ მქონდა.პირველად ნაცნობი წიგნი გადავშალე. ლამაზი ხელით ჩასწორებები დავინახე . გოგონა აშკარად ნიჭიერი იყოო.ხოლო ბოლო გვერდზე ვნახე რაღაც რამაც ძალიან გამაკვირვა. საკუთარი შეხედულება წიგნის მიმართ ბოლო გვერდზე ჩაუკრავს. უდიდესი სიყვარულითა და მოწიწებით ამოტვირფრული თითოეული სიტყვა, ზუსტად იგივე შეგრძნება რაც იმ წიგნის წაკითხვისას დამეუფლა. მეორე წიგნს მივადექი რომელშიც ბლოკნოტი შევნიშნე,ბანალური მეჩვენა ამხელა გოგოსთვის დღიური, თუმცა არა დღიური არამედ მის მიერ დწერილი მოთხრობა ვნახე, დიდხანს ვიყოყმანე მაგრამ მაინც წავიკითხე,ერთი გვერდის მერე დავხურე, ნუთუ მზად ვიყავი წამეკითხა რადგან იქ საკუთარი თავუი ამოვიცანი

ალბათ ბანალური და მოსაწყენი მოგეჩვენები მკითხავო მაგრამ იმ გოგონამ ძლიერი შთაბეჭდილება დამიტოვა, პირველად ვიგრძენი რასქვია იყო ადამიანი , და იყო სრულფასოვანი ადამიანი,გრძნობდე და გიყვარდეს . ხო ხო მე შემიყვარდა უცნობი ნაცნობი გოგონა.მან მე შემცვალა .მიუხედავად იმისა რომ ამის თქმა ახლაც არ მეპიტნავება..

 

 

 

 

 

 

 

 

 

უბანში აღარ გავდიოდი , ვიჯექი ოთახში ჩაკეტილი და ვტკბებოდი ,ვგრძნობდი იმას რომ მიყვარდა, თურმე რაოდენ ამაღელვებელი ყოფილა ის. თურმე რაოდენ ძლიერი ყოფილა ის. ბანდა ჩვეულ ადგილას დამხვდა, ახალი ლიდერი უპოვიათ. მოღალატედ შემრაცხეს და როგორც იტყვიან ჩემო მკითხველო წიხლით შემდგნენ. მე ვგრძნობდი რომ მტკიოდა, და ვეღარ მერეოდა სისხლის წყურვილი… უნდა ვაღიარო მან მე შემცვალა